بررسی تأثیر سرمایه ی اجتماعی براحساس امنیت در بین ساکنان مجتمع‌های مسکونی در شهر اصفهان در سال 1392

شهرنشینی در ایران از سال 1335 تا زمان حاضر،‌ رشد چشمگیری داشته است. افزایش جمعیت و توسعه­ی صنعت ساختمان­سازی سبب رشد احداث ساختمانهای چند طبقه در شهرها شده است. این نزدیکی فضایی و از بین رفتن فضاهای طبیعی می­تواند تأثیر زیادی بر افراد داشته و رفتارهای اجتماعی آنان را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از نیازهای اولیه­ی انسان برای زیستن احساس امنیت است که این پدیده­ای ذهنی بوده و تحت تأثیر عوامل مختلفی می­باشد؛ یکی از این عوامل که در تحقیق حاضر به آن پرداخته شده، سرمایه­ی اجتماعی است که با مؤلفه­هایی چون اعتماد، روابط و مشارکت سنجیده می­شود. تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده و جامعه­ی آماری آن ساکنان مجتمع­های مسکونی شهر اصفهان می­باشد که بر اساس نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی 225 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در تحلیل آماری از نرم­افزار Amos در بررسی رابطه­ی سرمایه­ی اجتماعی و احساس امنیت از رویکرد دو مرحله­ای استفاده شد. با توجه به شاخص­های اندازه­گیری مدل ترسیمی و فرضیه تحقیق تأیید گردید و نتایج تحقیق نشان داد که رابطه­ی معناداری بین میزان سرمایه­ی اجتماعی به عنوان متغیر مستقل و احساس امنیت وجود دارد. در پایان پژوهش پیشنهاد شده که به منظور افزایش احساس امنیت در بین ساکنان مجتمع­های مسکونی باید برنامه­ریزان از طریق افزایش سرمایه­ی اجتماعی موجبات اقزایش احساس امنیت را فراهم آورند.